حدود ۱۶۰ تا ۲۰۰ ميليون سال پيش دايناسورها به سرزمين هاي مردابي و باتلاق هاي دنيا مهاجرت كردند . گياهان دم اسبي آنقدر رشد كردند كه طول آنها به ۱۲ متر رسيد و همين طور سرخس ها تا ۴ متر بلند شدند . در طول اين دوران برخي از درياهاي بزرگ و كوچك خشك شدند و لايه هاي سنگ گچ كه در زير آنها بوجود آمده بود پديدار گشت .
مطابق تحقيقات زمين شناسان دوران ناپديدشدن دايناسورها و پديدارشدن لايه هاي سنگ گچ خيلي قديمي تر از ايجاد تمدن ها بر روي زمين است . آثار بكارگيري گچ طبق تحقيقات باستان شناسان در ايران مربوط به دوران قبل از اسلام حدود ۱۵۰۰ سال پيش مي باشد .
مصري ها ۱۵۰۰ سال قبل نيز از گچ براي پوشاندن سطوح داخلي ديوارهاي اهرام ثلاثه استفاده كرده اند . درون اهرام مصر بر روي سطوح صاف و سفيد گچي ديوار نگاري هاي شكوهمندي با نقش سربازان
در تمدن هاي كهن نيز نوعي گچ استفاده مي شده است كه امروزه ما آن را آلاباستر مي ناميم . تنديس هاي بزرگ گاوهاي بالدار متعلق به تمدن آشور كه امروزه در موزه شهر لندن موجود است از همين سنگ ساخته شده اند . يوناني ها نيز سكه هايي با نقش كلمه ي آلاباستر كه از نام شهري بنام آلاباستر در مصر گرفته بودندضرب مي كرده اند . همين طور آنها ظروف و قوري هاي كوچك از گچ ساخته اند .
يوناني ها همچنين نامي به سنگ گچ داده اند كه از دو كلمه با معاني زمين و پختن تشكيل شده است . آنها فرم خاصي از سنگ گچ را كه حالت شيشه اي دارد براي پنجره ها استفاده و به ويژه اين سنگ ها را وقف معبدهاي الهه ي ماه مي نموده اند . سنگ گچ شيشه اي را كه به اين شيوه ي سنتي مورد استفاده قرار مي گرفته ، يوناني ها سلنيت (Selenite) يا سنگ ماه مي ناميده اند .
رمي ها نيز راجع به سنگ گچ مي دانستند كه چه كاربردهايي در حرفه و پيشه ي آنها مي تواند داشته باشد. نشانه ي اين اطلاعات مجسمه هاي بدون انسان است كه در اروپاي غربي با ملات گچ درست شده و امروزه در دسترس است . آنگلوساكسون ها و نرمنها سنگ گچ را فراموش كرده بودند تا اينكه دوباره در قرن سيزدهم براي اولين بار با گچ پاريس آشنا شدند .
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
امروزه آلاباسترهاي خوب در نواحي مياني انگلستان خصوصاً در ناتنگهام به شكل
مجسمه هايي با فرم هاي مختلف كه توسط استادكاران قرون ۱۴ و ۱۵ ميلادي حكاكي شده اند پيدا مي شود . بعدها اين دست ساخته هاي گچي مشهور گرديد و با توليد انبوه به سراسر اروپا فرستاده شد . اين آلاباسترها را ما در موزه هاي عمومي مي توانيم ببينيم . آلاباستر همچنين در برخي از آرامگاه ها ، نقوش كليساها و ساير ساختمان هاي تاريخي به كار رفته است .
آن زمانيكه سقف و ديوارهاي خانه ها با ني و تركه درست مي شده مردم براي پركردن شكاف بين آنها نياز به يك اندود پركننده داشتند .
در بيشتر مناطق اروپاي غربي خانه ها به اين شكل ساخته مي شده است . اين كار ابتدا با گل و رس انجام مي شد . سپس بناها نوعي ملات آهكي يافتند كه سطوح سخت و سفيد ايجاد مي نمود . بعدها با دست يابي به سنگ گچ، اين عمل با بكارگيري ملات گچانجام شد . بناها ملات گچرا به علت سرعت زياد خشك شدن و عدم وجود ترك بعد از آن نسبت به ملات آهك ترجيح مي دادند . امروز ملات آهك به ميزان جزئي مورد استفاده قرار مي گيرد .
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچتاريخچه سنگ گچتاريخچه سنگ گچتاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ
تاريخچه سنگ گچ