گچ از لحاظ شیوه ساخت به صورت های مختلف بکار می رود

گچ  از لحا ظ شیوه ساخت به  صورت های زیر بکار می رود:
۱-  گچ  تیز یا اصطلاحا تیزون
۲-  گچ  بوم
۳-  گچ  آسترکاری
۴-  گچ  خوش مایه
گچ  تیز یا تیزون:
در ظرف به مقدار یک پیمانه آب ریخته ودو پیمانه گچ  را بطور ملایم بر کل سطح آب می پاشیم تا کاملا سطح آب را بپو شاند سپس  هم می زنیم (ورز می دهیم) این گچ  پس از استفاده خیلی سفت و سخت می گردد. از این گچ  بیشتر در ساخت قالب های مخصوص استفاده می شود.
گچ  آستر کاری:
برای آستر کاری مخلوطی از خاک رس و گچ  را به نسبت ۲ پیمانه گچ  و ۱ پیمانه خاک رس با آب مخلوط می کنیم، اگر بخواهیم مقاومت گچ  بیشتر شود این نسبت می تواند به یک به یک نزدیک شود و بالعکس.
گچ  بوم:
گچ  ی سفت و سخت است که هم می تواند با رنگ های پودری موجود ترکیب شود و هم اینکه قابلیت دَم بُر خوردن را نداشته باشد (در مقابل برش خوردن مقاوم  بوده و خراشیده نشود )برای ساختن این گچ  تقریبا ۱٫۵ پیمانه آب و یک پیمانه گچ  مخلوط می شود.
بوم سازی یا بستر سازی:
تهیه یک زمینه ی تخت جهت اجرای طر حهای تزیینی  روی آن مانند گل سازی و … بوم بایستی از مقاومت بالایی بر خوردار باشد.
بوم کار:
سطح زمینه ای است کاری که با مخلوط ملات گچ  و پودر رنگِ بوم سازی ساخته شده و زمینه را برای کار و رو سازی آماده می کند.
دَم بُر :
نام قلم گچ  بری است که با نوک تیز آن گچ  را برش می دهند.
گچ  خوش مایه:
معمولا بر روی بوم کار، بکار رفته و گچ  بری ها و گل و برگ سازی بوسیله آن صورت می گیرد. از اینرو برای ساخت گچ  خوش مایه اولا گچ  بایستی خوب الک شده کاملا نرم باشد، همچنین باید به نسبت درصد آب و گچ  بایستی  بسیار دقت کرد، چرا که اگر خیلی سفت شود قابل برش خوردن نیست واگر نرم باشد نمی توان آنرا بکار گرفت؛ بنا براین برای پیدا کردن نسبت مناسب ابتدا مقدار کمی گچ  را در ظرفی  به نسبت ۳٫۵ پیمانه آب ویک پیمانه گچ  ریخته،می گذاریم خودش را بگیرد، پس از آزمایش و پیدا کردن نسبت صحیح آب و گچ  ،برای ساخت کلی اقدام می کنیم.