مرمر در فضای خارجی

مرمر در فضای خارجی:
در حال حاضر در کشور ایران مرسوم شده که انواع سنگ ساختمانی مرمر برای اماکن متبرکه و مساجد استفاده می شود، به همین علت چنانچه شما بخواهید از این سنگ برای پوشش جایی استفاده کنید؛ برای شما یک مسجد یا حسینیه یا امامزاده را تداعی می نماید. نمی شود کتمان کرد که نیاکان ما برای تزئینات داخلی این زیارتگاهها بهترین مصالح از هر نوع را انتخاب کرده اند و صد البته از سنگها، زیباترین آنها را که مرمر باشد. در گذشتۀ نه چندان دور از سنگ مرمر بعضا در نمای ساختمانها استفاده شده است و همینطور در فضاهای مذهبی در قسمتهای خارجی کمی تا قسمتی به کار رفته است. بررسی این دو کاربرد در نماهای خارجی مشخص می نماید که سنگ مرمر بدرد فضای خارجی نمی خورد و بودن در معرض برف و باران، در محیط باز باعث می شود که مرمر دوام و استحکام خود را از دست بدهد و دچار هوازدگی شود.
هوازدگی در سنگ ساختمانی مرمر به دو صورت سطحی و عمقی اتفاق می افتد. سنگ مرمر در فضای خارجی با مرور زمان دچار هوازدگی سطحی می شود و روی سنگ و قسمت اصلی آن در آب حل شده و در رنگ اصلی و ساب براقیّت خود را از دست می دهد و این رگه های زیبا و نقش های حیرت انگیز در فضای خارجی مانا  نیست. نفوذ آب در رگه های نه چندان محکم مرمر و خوردن قسمت های ضعیف آن و بعضا یخ زدگی و به تبع آن انقباض و انبساط، باعث ترک خوردگی در عمق سنگ مرمر استفاده شده در نما می شود.
حتی در رواقهای حرمهای مطهر قسمت هایی داریم که مسقف هستند، ولی در معرض هوای آزاد قراردارند. مرمرهای به کار برده شده در این فضاها سطح زیبا و درخشش خود را از دست داده اند. پس استفاده از مرمر در فضای خارجی چه به عنوان نما و چه به عناوین دیگر پیشنهاد نمی شود.