مرمریت ها در فضای خارجی

نوع ترکیب کانی ها و اجزاء تشکیل دهنده مرمریتها طوری است که اکثراً سریع دچار هوازدگی در سطح و عمق می شوند و به همین دلیل مصرف این سنگهادر فضای آزاد پیشنهاد نمی شود چرا که در مدت زمان کمی ابتدا سطح آن دچار هوازدگی می شود و سپس با نفوذ آب در رگه های این سنگها شاهد خوردگی و حل شدن آهکهای کناری درزها خواهیم بود. هنگام یخ زدگی و افزایش حجم، کم کم نمای آن دچار ترکهای عمیق می شود. مرمریتهایی که از جنس سنگ آهک هستند ابتدا با فرآیند حل شدن هوا زده میشوند. تأثیر باران یا آبهای سطحی ممکن است، کند و تدریجی رخ دهد ولی حتماً رخ می دهد. این تاثیر احتمالاً به شکل کاملاً غیر یکنواخت خود را نشان خواهد داد. اگر بخشی از انواع سنگ ساختمانی ، سیلیسی شده باشد، این قسمت ها در برابر فرآیند انحلال بیش از بخش های کربناتی مجاور مقاومت می کنند و ظاهر سنگ به صورت غیر یکنواخت و آبله رو می شود. گاهی دیده شده که سطح این سنگها پوسته پوسته شده، از سنگ اصلی جدا شده اند.

1. سنگ بسیار ضخیم باشد. یعنی ضخامتی بیش از چهار سانتیمتر داشته باشد آن هم در سنگهای مرمریت سیلیسی و محکم این ضخامت باعث عدم نفوذ آب و خوردگی سنگ و موجب تأخیر در در تَرَکهای عمیق میشود.
2. سطح سنگ ساب خورده نباشد. مثلا ً تیشه ای یا بادبر باشد و یا به هر روش دیگر غیر براق باشد. در اینصورت چنانچه حتی سطح سنگ دچار هوازدگی شد این هوازدگی به علت غیر صاف و غیر براق بودن سنگ ساختمانی ، چندان به چشم نمی آید.