علل ترک خوردن گچ کاری/عوامل موثر بر مقاومت توده ی گچی

عوامل موثر بر مقاومت توده ی گچ  ی
۱-نوع گچ :
نوع گچ  و نحوه پختن آن بر مقاومت ملات مؤثر است.
۲-درصد آب مصرفی: سخت شدن ملات گچ  در جاهای نمناک تا چند ماه طول میکشد و در این مدت مقاومت ملات گچ  بتدریج افزایش می یابد. هر چه آب ملات گچ  بیشتر باشد زمان گیرش آن افزایش یافته و مقاومت آن بسیار کم می شود. زیرا پس از تبخیر آب در توده گچ  ی ایجاد سوراخ و روزنه های اضافی می کند.
۳-گرمای محیط: معمولاً لایه های گچ  ی مجاور با لوله های بخاری یا شومینه پس از مدتی ترک می خورند. زیرا در اثر گرما بطور مداوم منبسط ومنقبض شده و آب خود را بشدت از دست می دهند.
علل ترک خوردن گچ  کاری
۱- اگر در موقع ساخت ملات گچ  ، مقدار گچ  ی که در آب می‌ریزیم از مقدار معینی کمتر باشد (درصد وزن آب نسبت به گچ  زیاد باشد) بطوریکه گچ  نتواند پس از انبساط، حجم آب مصرف شده در ملات را پر کند، در نتیجه گچ  پس از خشک شدن تقلیل حجم داده و می‌ترکد.
۲- اگر کلفتی ملاتی که روی دیوار می‌کشیم از ۷-۸ سانتی متر بیشتر باشد و آنرا در یک نوبت بکشیم، لایه های روی گچ  در اثر مجاورت با هوا به ندرت خشک می‌شوند. درحالی‌که هنوز لایه‌های درونی مرطوب هستند و اگر این لایه‌ها‌ هم بخواهند خشک شوند یعنی آب آنها تبخیر شود، ناچاراً باید در سطح گچ  کاری، ترکهایی ایجاد شود تا امکان خروج بخار آب لایه‌های زیرین حاصل شود.
۳- اگر در فصل سرما و درجات زیر صفر اقدام به گچ  کاری بنمائیم و آب ملات گچ  ، قبل از انبساط و سخت شدن گچ  ، یخ بزند، فعل و انفعالات شیمیایی برای سخت شدن در ملات متوقف می‌شوند. پس از آنکه یخ آب شد، گچ  فاسد می‌شود و دیگر به انبساط خود ادامه نمی‌دهند در نتیجه در سطح گچ  کاری شده ترک خوردگی مشاهده می‌گردد.
۴- بعضی از ترکها در گچ  کاری به علل فوق نبوده و در اثر نشست های ساختمان بوجود می‌آید. این نوع ترک ها معمولاً با زاویه ۴۵ درجه نسبت به افق ظاهر می‌شود.