دسته بندی سنگ به مرمریت و غیر مرمریت شاید بتواند وسیع ترین طیف را از لحاظ مواد تشکیل دهنده، تشکیل دهد. در این نوع از
انواع سنگ ساختمانی که کاملا ً توسط بازار شناخته شده است، ازسنگهای آهکی تا ماسه سنگ ها قرار دارند. بعضی از آنها جزء دسته سنگهای رسوبی و بعضی سنگهای دگرگونی محسوب می شوند.
آن دسته از مرمریتها که جزء ماسه سنگها محسوب می شوند به طور معمول از دانه های کوارتز تشکیل شده اندو به وسیله مواد سیمانی به هم متصل شده اند. ماسه سنگها ساختاری لایه لایه دارند و در تمام آنها رگه ها را می توان مشاهده کرد. دانه های تشکیل دهنده ماسه سنگ ها از حدود هفتاد میکرون تا چهار میلیمتر قابل مشاهده است که با درشت شدن دانه ها به «کنگلومرا» تبدیل میشوند. این قطعات ریز و درشت توسط ماده دیگری که نقش سیمان را بازی می کند بهم می چسبند. در میان این سیمان ها، سیمان سیلیسی بادوام ترین آنهاست. اکسید آهن نیز سیمانی قوی است اما احتمالاً نسبت به سیلیس ضعیف تر باشدضمن اینکه باعث رنگی شدن سنگ می شود. سیمان رسی دارای معایبی است. رس چسبانندهءبا قدرتی نیست، به علاوه موجب جذب رطوبت سنگ میشود لذا سنگ را در برابر یخبندان آسیب پذیر می کند. همیشه ماسه سنگهای سخت و با جذب آب کم، دارای عمر زیادی هستند اما انواع نرمتر آن ممکن است در اثر یخبندان خراب شوند. همانطور که گفته شد، رگه های رسی در سنگ، نقطه ضعف به شمار می روند.
جرم حجمی ماسه سنگها معمولا ً حدود ۶/ ۲ تن بر متر مکعب است. ماسه سنگها از نقطه نظر جذب آب دامنه گسترده ای دارند. انواع سخت و متراکم آن، کمتر از یک درصد جذب آب دارند. مقاومت فشاری این نوع از انواع سنگ ساختمانی بین شصت تا هشتاد مگاپاسکال است. بسیاری از ماسه سنگها بر اثر قرار گرفتن در معرض جو و به علت اکسیداسیون ترکیبات آهنی موجود در آنها دچار تغییر رنگ می شوند. این تغییر رنگ لزوماً نشانه تخریب سنگ نیست، چرا که گاهی موجب زیباتر شدن سنگ می شود. قسمتی دیگر از مرمریت ها سنگهای آهکی هستند. این مرمریتها همیشه لایه لایه اند لذا گاهی مرمریتها سنگ آهک ریزدانه نیز نامیده می شوند. این سنگها غالباً درزه یا رگه دارند و بیش از سنگهای نوع ماسه سنگ، در آبهای سطحی قابل انحلال اند.
سنگ آهکها دارای بافت متغیری بوده ولی اکثر آنها ریز دانه اند. آنهایی که درشت دانه هستند، متشکل از بلورهای درشت یا قطعات فسیل اند. انواع ریز دانه قابلیت پرداخت بهتری دارند و پایداری آنها در برابر هوازدگی بیشتر است. سنگهای آهکی معمولا سخت نیستند، در حالیکه سنگ آهکهای متراکم معمولا سخت و انواع متخلخل آن سست هستند. انواع مختلف سنگ آهک متراکم سخت، دارای جذب آب پایین و کمتر از دو درصد هستند اما در انواع دیگر با چگالی کمتر که به عنوان انواع سنگ ساختمانی نیز قابل استفاده اند، جذب آب بیشتری نیز دیده شده است یعنی حدود چهار تا دوازده درصد که اصطلاحاً به آنها –لایم استون- می گویند. سنگ آهک با داشتن جرم حجمی زیاد، در برابر قلیایی ها مقاوم است.